jueves, 25 de julio de 2013

Traxedia na Galiza no seu día grande

Hoxe Galiza debería ser unha festa. E o seu día grande. O do seu patrón en Compostela, que é á súa vez o da nación.
Pero a cousa non está para celebracións.
Chove e as bagoas son negras.
No día de onte un tren que entraba en Compostela con destino Ferrol, descarrilou e deixou tras de si un rastro de door e desesperación, cun resultado de 78 persoas mortas e 140 feridos.
E o día que tiña que ser de festa e celebración, transformouse nun pozo de tristura e bágoas.
Tempo haberá de buscar responsables e culpables, pero polo momento temos que ser unha pina e arroupar a todos aqueles que moito perderon nesta traxedia.
Vaia o meu apoio para todos eles.

jueves, 18 de julio de 2013

E XA VAN 10 ANOS DE WALDEMAR

Pois, iso que esta edición o torneo de pesca ''mas mejor'' do mundo mundial (a pesar de que o meu corazonciño está con Xuvia) cumpría a decena.
E a cousa non desmereceu. Non o dubidabamos, pero non desmereceu. Oscar e Juliño sempre dándolle unha volta de fuso mais e sen engañar o rumbo.
Fumos xente de case todo o panorama da pesca galega. Non vou citar a todos os clubes e xente, que é algo moi feo iso de esquecer a alguén, e mais cando é un amigo. Porque algo que distingue a Waldemar de outros eventos é precisamente que é unha grande reunión de amigos. Amigos que se deixan a pelexa competindo, pero que cando o rival remata a manga, son quen de darlle unha aperta e felicitalo de todo o corazón.
E logo a choiva de estrelas. Sin demerecer do primeiro ó últmo dos que competiron, ter entre eles a un crack coma Arcay exercendo de Campión do Mundo, e de paso gañado o torneo, e un tricampeón como Pascal, entre o elenco, non deixa de ser un luxo asiático.
Bueno, iso para os que compiten.
Para os que non o saben en Waldemar aparte de poñerte ó nivel dos grandes, de disputar no río con eles, tamén se pode optar por outra vía. E esa é o Xeriátrico.
Esta institución, creada dende o comezo dos tempos de Waldemar, ven sendo un ceminterio de elefantes onde recalamos os que pensamos que a competición está ben e é necesaria, pero non é é para nos nin para os nosos bioritmos ...
Estar pescando con Guy, aprendendo có mestre Longo, e rindo a morrer con Piñeiro, non é un prato que che poidan ofrecer en moitos sitios. E o mellor é que hai un momento que as tres funcións dos tres mestres solápanse, e podes estar cun Guy que é un cachondo, rirte con Longo e aprender con Piñeiro.
Se algo lamento profundamente, é que o ano que ía coincidir có Doctor no xeriátrico, este deixounos para pescar naqueles ríos onde o peixe nunca para de picar.
E despois a mesa. A mesa de Waldemar é algo así como estar o día do patrón coa túa avoa coidando de ti. Pero neste caso xa Mónica, Oscar e todo o seu equipo xa fan de avoas. Come, neniño, come ¡¡¡
En fin que mais decir sin ser un pelota.

Graciñas por todo

E a continuación, deixando de pelotear, vou ilustrar o que aló pasou. Unhas fotos nunca veñen de mais.

e as canas xuntáronse de novo
e as festas gastronómicas comezaron
e non eramos poucos
e as noites e a paparota fixeron das súas
e viñeron os do xuvia
e no xeriátrico algunha se enganou có bicho radioactivo
e pola noite falou Torres
e invadíronnos os alieníxenas
e Juliño fixo de mestre de cerimonias como el sabe
e Arcay tocou o corno
e gañou a 10ª edición do mellor torneo de pesca
e nomeamos misters
e as bicicletas cairon ...
e o gran Longo trouxo cuadros con arte
e Miguel quixo revalidar e driblou todo o que puido
e viñeron tódolos Mera que no mundo son
e houbo a quen lle recordaron a súa (breve) incursión no mundo das catro rodas
e o padre Longo celebrou os Misterios dos Macroinvertrevrados
e acordamos dos San Fermines polos que de aló viñeron
e despois de todo isto, que San Antoniño nos valga ...

miércoles, 17 de julio de 2013

Master de pesca a mosca Río Miño. Pescadores de Ombreiro


SÁBADO 20 DE XULLO
ESCENARIO: COUTO DE HOMBREIRO (RÍO MIÑO-LUGO
ORGANIZAN: DELMIRO LÓPEZ E CLUB OS TROITEIROS
07:00.- ALMORZO E REPARTO DE PLICAS NO MESON DO SUSO DE HOMBREIRO
08:30 A 10:30.- PRIMEIRA MANGA
11:00 A 13:00.- SEGUNDA MANGA
13:30.- XANTAR E ENTREGA DE PLICAS NO MESON DO SUSO
16:00 A 18:00.- TERCEIRA MANGA
18:30 A 20:30.- CUARTA MANGA
(TODAS AS MANGAS SERÁN A TRAMO DESCANSADO)
21:30.- CEA DE CLAUSURA E ENTREGA DE TROFEOS NO MESON DO SUSO
INSCRICIÓNS: 100 € POR PARELLA

martes, 16 de julio de 2013

Pesca en Españistán

Un barco de Cambados captura 8.600 kilos de lubina

El «botín» se subastó en la lonja de Vigo por valor de unos cien mil euros

 
La flota de bajura se queja de que la pesca escasea, pero a veces la fortuna permite llenar las redes. Es lo que le ocurrió al Montesacro, un barco con puerto base en Cambados que el jueves se hizo a la mar sin sospechar que iba a regresar con la pesca de su vida. Las capturas fueron de récord: 8.600 kilos de lubina que en la lonja de Vigo se tradujeron en unos cien mil euros de facturación, según explicaba ayer el armador y patrón de la embarcación Francisco Bugallo. Paco, como se le conoce en Cambados, nunca había visto su barco tan bien surtido. «Temos tido posibilidade de pescar moito peixe, pero nunca collemos esta cantidade».
La campanada del viernes ha supuesto un balón de oxígeno para las cuentas de la armadora, pero no tanto como para dormirse en los laureles. Esta noche hubo que volver al tajo. En el mar, el refrán ?vísperas de mucho, días de nada? cobra plena vigencia porque no hay nada garantizado. «É impredecible. Un día colles 1.500 kilos e outro non colles nada», relata Bugallo. Y, en esto, también cuenta el oficio. El «aparato» puede orientar al patrón sobre la presencia de peces pero, en este caso, lo que funcionó fue la vista y la intuición. «Hai que mirar a ardentía que leva a auga. Agora están en época de apareamento, o peixe está máis parado e así é máis doado», explica el veterano marinero. A sus 62 años acumula ya cuatro décadas de experiencia a sus espaldas y esta experiencia le dice que, en estos casos, mejor no dar demasiadas pistas sobre la localización de este maná en forma de robaliza, no es cosa de facilitarle el trabajo a la competencia.
A lo más que llega Bugallo es a situar la pesca del viernes en «augas profundas», en algún punto situado entre las rías de Arousa y Muros-Noia. Había ejemplares para todos los gustos: de kilo y medio y de hasta diez kilos. Y los precios, en consecuencia, también variaron; entre los 10 euros y los 16 euros el kilo. Años atrás, la misma lubina hubiera alcanzado los 30 euros, reflexionaba Paco. Pero no es ocasión de lamentarse. Al Montesacro le tocó la lotería ?Bugallo prefiere hablar de «pedrea»? y esas cosas, si ocurren, pasan una vez en la vida.
 
E se non estades suficientemente cabreados pola barbaridade, senon vos fixáchedes nas manchas coloradas das bases das aletas, nos ollos coas pupilas danadas e en como sangran as arganas, pois vouvos dar unha pista ...
Estes son uns coleguitas de Afganistán, que usan un sistema similar (pero mais avanzado tecnolóxicamente)
 
 
Viva Honduras ¡¡¡

lunes, 1 de julio de 2013

Crónica do XIII Campionato de salmónidos Mosca Cidade de Narón

XIII Cidade de Narón Campionato de Salmónidos Mosca

Fotos: Miguelpesca, Avelino Lago, Miguel Canto e propias

En data 29 de Xuño celebrouse o Campionato de pesca con Mosca Cidade de Narón organizado pola Sociedade de Caza e pesca Xuvia.

O lugar da competición foron os coutos troiteiros do río Xuvia: Couto de Xuvia e Couto de San Sadurniño sen morte.

Contouse coa participación dun total de 34 pescadores, chegados tódalas provincias galegas.

A proba deu comenzo ás 9:00 h, logo de unha reunión para o almorzo e entregar a documentación ós participantes no Bar Os Rubios de Neda.

Reseñar que entre o elenco de participantes atopábanse varios membros da selección galega de pesca., entre os que se atopaba o actual campión do mundo da especialidade, o coruñés David Arcay. Tanto este feito como a presencia de outros pescadores de recoñecido prestixio dáballe un elevado caché á proba, trascendendo o seu inicial espíritu de campionato social.

A proba desenvolveuse con total normalidade, cun número abondoso de capturas (319) para o que acostuma a ser un campionato.

As condicións de partida do campionato eran complexas pola presenza dun molesto nordés dende o comenzo da manga da mañá. Nembargantes o bó nivel de auga do río e a súa claridade fixeron que as condicións entre os pescadores que optaron pola ninfa na súas diversas modalidades e os que optaron polas moscas secas, estiveran bastante igualadas

No mediodía houbo unha parada técnica para repoñer forzas nun xantar na Parrillada Riboira de Lamas.

Destacar de entre as troitas capturadas un fermoso exemplar de 50 cm que lle deu a Vicente Pico o premio á peza maior. Exemplares como este son xa raros de capturar nun día de pesca común, pero excepcionales durante un torneo de pesca

Finalmente a clasificación que dou como segue:

1º Vicente Pico
2º Alberto Mera
3º Rafa Bellas

Peza maior Vicente Pico


A entrega de premios tivo lugar no Bar O Carreiro de Neda.

Expresar o noso agradecemento a tódolos participantes e colaboradores na organización do evento.

Recordar finalmente, que os cinco primeiros clasificados neste campionato, acadan o paso ó Master de Campións Miguelpesca, que se celebrará, no couto de pesca sen morte de San Sadurniño, en data 14 de Setembro. Neste Master bateranse os mellores pescadores dos concursos oficiosos que se celebran en Galicia



Ata eiquí a crónica oficial, a que mandas á prensa é os amigos que teñen blog e páxinas para facilitarlles un pouco a laboura.
Agora ven a miña impresión persoa e a miña experiencia no campionato.
O río, salvo tramos puntuais ía feito un pincel. Con auga para ninfa en tramos e con augas mansas para seca noutros. Ninguén pode queixarse da pista de xogo, había escenarios para todos, iso si, tramos excelentes noutros anos, e repletos de troitas, este ano eran impescables polo nivel das presas.
Noutra orde de cousas o día de sol e calor en momentos, en certos momentos transformouse nunha tortura, pola nordesía que facía rebotar as moscas en baixos longos.
Item mais. Tiven a sensación en certos momentos de que as troitas estaban mais pendentes ó que caía dos ameneiros, que ás propias eclosións.
Na primeira manga tocoume un tramo espectacular, a antiga presa da Fabián (piscifactoría) hoxe felizmente derrubada polas riadas e que é un escenario de ensoño. Teño que recoñecer que pasei unha hora e 45 minutos de tortura. Rexeitaban o bicho, rexeitaban moscas varias, rexeitaban os tricos. A madre que as pareu ¡¡¡
Pero a 15 minutos e 50 metros da finalización, deulles unha aventada e comenzan a picar á Universal tuneada. E apañei 4, unha ben fermosa. E rinme de min mesmo ...
No tramo da tarde, xa no sen morte e levando de controlador a Papito, cambian as tornas. Segundo me meto na auga, véxome rodeado de troitas, as mais coa barriga pousada no fondo. De novo a Universal tuneada comeza a facer estragos e apaño 6 de medida e dúas pequenas antes de chegar á estación de caudais. Neste punto se bota unha rebañada de vacas a beber no río e paran de picar. Achaco o feito á feirada das vacas, pero non era así.
Cando paso a Ponte da Estrada de Ortigueira as miñas sospeitas confirmanse. Non pica a primeira ¡¡¡. Sigo ata a presa de Mera. Neste tramo o normal é cribar unha dúcia de troitas, tal e como estaban picando abaixo. Nin caso. Revolco soamente unha. Non se cree que sexa o mesmo tramo que fervía hai un rato. 
Decepcionado remato o tramo e controlo no seguinte tramo. E entra Papito. E non se equivoca nen monea. Lee perfectamente o que veu mentras controlaba  e pesca as troitas pegadas no fondo. Pero el faino con ninfa. E apaña 13. Grande o Retobato das Pontes ¡¡¡


Sucedidos do día:
Piñeiro no medio da tabla de clasificacióne iso pescando por compromiso como reserva. Miguel noraboa, pero que saibas que si ben a Virxe se lles aparece ós tontos, iso non é para sempre ...


Item mais. Pinchazo do Campión do Mundo. Non tivo o día e non se adaptou ós tramos que lle tocaron. David, non te preocupes, cocecémoste de hai moitos anos e sabemos quen eres e o que rindes. Un grao non fai horreo. Non obstante recorda que  ós conquistadores romanos cando entraban no foro lles poñían un escravo que lles decía: Respice post te, hominem te esse memento (“mira cara atrais e recorda que solamente eres un home”). O Xuvia fai humildes a moitos grandes e desta vez tocouche a ti. 

 

O abalorísimo de Papito. Podería decir moitas cousas, pero para os que din que no Xuvia non quedan troitas, voulles poñer o video de M Canto.


E todo isto, rematado por uns pinchos servidos con mestría por Juan do Carreiro, con percebes de Cedeira colleitados por un percebeiro que é socio da sociedade, e por unha entrega de premios copada polos Tres Soles do Paragüai, foi o que houbo.

 






Bueno, minto. Despois tamén houbo copas e Festa Ibicenca nos Rubios, pero esa é outra historia e pouco publicable....