lunes, 27 de enero de 2014

E Waldemar ferveu ¡¡¡ - 10ª Xornada Técnica e cocido romano

Este finde foi a X edición da xornada técnica de Waldemar.
A verdade é que achegarse a Ligonde, por un ou outro motivo, sempre é unha cousa boa.
Estar entre amigos, como moi ben apuntaba o Doutor, é un dos grandes piares da pesca. E se encima podes aprender deles pois xa é o culme.
E aí estivemos. Un ensinando o pouco que non sabemos e outros ensinando o moito que saben e que colleitaron ó longo da súa vida de montadores.
Pero se hai algo que me gustou desta edición foi que o taller versou sobre moscas de pesca.
Diredes algúns: Foiselle a pinza. Non estabamos a falar dun taller de montaxe?. Pero a miña afirmación, coma as pegas, trae rabo.
En moitos talleres de montaxe, e conste que eu non me libro da acusación, os mestres montadores, tratan de ensinar as súas mellores galas, as moscas mais vestidas e mellor adobiadas. E iso está ben, porque a montaxe de moscas, sen o compoñente de arte e estética que ten esta disciplina, perde moito. Pero non debemos perder o obxectivo. As moscas, e isto é unha perogrullada, pensáronse para pescar.
E isto foi o que se fixo neste taller. Cada un dos presentes ensinou a montaxe das súas moscas (habituais ou non) de pesca.
Así cada un montou as súas creacións e a min deixáronme montar un par delas: A Fulget e a Universal de Narón tuneada. Tratei de explicar o pouco que sei acerca do uso da pata de lebre ártica na elaboración de emerxentes, que son as moscas coas que pesco digamos un 40 % do tempo.
E despois de todo, un cocido ben presentado por Mónica e mellor aproveitado pola concurrencia. Dixen eu do cocido romano pola cantidade e calidade de ingredientes. Parella como nos deades de xantar así non vai ser doado que deixemos de vir ...
E isto e ver a amigos que no tempo da veda son difícilmente atopables, foi o que deu de si a cousa.

Foto de familia


Concurrencia na mañá
Concurrencia da mañá (e 2)
Mr Mera
Mr Seijas

Juliño dándolo todo
Coloquio


O que montei en lebre artica- Fulget e Universal de Narón tuneada

Detalle da Universal de Narón tuneada
 

Incluso ata ese señor baixiño e sospechoso fíxome caso




Pousado do elenco de montadores e de Alfredo de Madridflyfishing


miércoles, 15 de enero de 2014

II Curso de iniciación ó surfcasting nas Pontes

Pois iso, como a cabeza non para, Vicente Papito e mais Eduardo están a organizar un curso de surfcasting na vila pontesa.
Imaxino que parte do curso o faran na nova praia esa que teñen na Casilla, je, je. Nada como ver pescadores nun areal, para darlle categoría de praia ...
Ollo, non vaiades a enganchar o Monstro do Lago ¡¡¡ https://www.facebook.com/pages/O-Monstro-do-Lago-das-Pontes/100179253365845?fref=ts
Xa fora coñas, ámbolos dous aparte de amigos son uns cracks desta modalidade e pódenvos poñer no bó sendeiro se vos estades a iniciar na mesma.
Xúntovos os detalles do curso.

lunes, 13 de enero de 2014

E van 10 anos de Xornada técnica de Waldemar ...


O dito. Xa van 10 anos de reuniones técnicas no Waldemar. Por aló andaremos ensinando cousas que moitos de vos xa coñeceredes e outras que non tanto...
En calquera caso estaremos entre amigos e Oscar e Mónica coidarán de nós coma principes ¡¡¡
Vemonos o día 25

jueves, 9 de enero de 2014

Artigo de opinión de Senén Paz acerca da repoboación con salmón no río Sor

Reproduzo, polo seu interese o artigo publicado pola Voz de Galicia en data 8-01-2013 e asinado polo Doutor en Química e pescador de reo Senén Paz.

Lo del Sor, algo difícil de explicar

La Xunta lo declara como río salmonero pese a no registrar capturas desde 1990


Tenía noticias de ello, pero, por aversión a la demagogia, esperé la confirmación; y así fue, el DOG 248 anuncia que el río Sor, en concreto el coto de Riberas, queda declarado salmonero a partir de este año. Me pregunto en qué está basada esta inexplicable decisión. Ya sé que la primera tentación es soltar alevines (ya se ha iniciado, al parecer, con 26.000 procedentes del Eo), pero está ampliamente documentado que cuando no se conocen las causas de la desaparición de la especie, la suelta puede ser contraproducente. Según he sabido, hay colectivos que piden repoblaciones en algunos ríos (Medio Ambiente de A Coruña sabe que hace años en el Sor se soltaron algunos y murieron el cien por cien), y entiendo que lo que quiere el pescador es que haya peces, pero cómo introducirlos compete a la Administración y a sus técnicos.
Esbozaré con dos argumentos, en tres puntos, las razones de mi frontal oposición a este proyecto.
1.- He leído algunos trabajos del profesor Garcia-Rodeja y colaboradores (Dto. de Edafología de la Universidade de Santiago) realizados tras diez años de estudios sobre esta cuenca. A partir de un magnífico y exhaustivo análisis basándose en diferentes modelos con fuerte soporte experimental, observaron que podrían darse situaciones tan malas como un continuo deterioro de la calidad del agua, o bien, y siempre en el supuesto más favorable, que ni el pH ni la capacidad de neutralización de acidez que tenía el Sor y su cuenca antes de la desaparición del salmón la volverá a tener, al menos, hasta el año 2050. Los modelos son modelos, y aunque me temo que la capacidad de recuperación de la cuenca está muy dañada, para aclaraciones están los técnicos de la Xunta.
2.- La Xunta editó un interesantísimo libro, II Jornadas del Salmón Atlántico en la península Ibérica (octubre 2000), del que extraigo dos citas de Francisco Hervella: «El río Sor no registra capturas desde 1990 y presenta un declive muy acusado a partir de principios de los 70 del que no se conocen las causas...», ¿Ya las conoce ahora D. Francisco?, «...En la actualidad se conoce la existencia de episodios ácidos que producen importantes mortandades en las cabeceras...» ¿Es esta la razón por la que solo se hace salmonero la parte baja del río? Si es así, enhorabuena, la genialidad es un restringido patrimonio.
3.- Sin salirse del citado libro, el profesor E. T. Baum nos habla del conocido y sonoro fracaso de las repoblaciones en ríos del estado de Maine (USA). En algunos se soltaron más de nueve millones en 24 años, el retorno fue paupérrimo, se sospecha que las repoblaciones fueron perjudiciales, por cruces genéticos, y terminó declarándose el salmón en peligro de extinción, remodelando por completo la estrategia. Contrariamente a la Administración norteamericana, el M.A.N. (Pontevedra) inicia un plan de recuperación que frena y revierte la tendencia a la extinción en los ríos Ulla, Lérez y Miño. Esto conlleva un inmenso trabajo de adecuación de cauces, control de poblaciones autóctonas, capturas en cuatro estaciones habilitadas al efecto, recuperación de zancados, estricto seguimiento del programa, que fue el objeto de la ponencia presentada por Pablo Caballero durante las citadas jornadas, que me consta que tuvo y tiene un destacado papel en la recuperación de esos y otros ríos. Por ello me pregunto por qué se acomete un proyecto como el del Sor con un «revive» a la americana ya abandonado. No concibo que los autores crean en la viabilidad de esta esperpéntica chapuza técnica y que yo después de 40 años pescando este coto con miñoca (¡cuánto honor por ser el más viejo!), me lo prohíbe este adefesio, ¿por qué? Cuéntennos la verdadera razón de tanto despropósito y espero y deseo que el pueblo gallego juzgue con la máxima dureza a los responsables, si las sueltas terminan afectando a las más que dañadas poblaciones de reos, riesgo que dudo que se haya evaluado en esta maravilla de programa. Si nuestra provincia no es tan salmonera como sus vecinas, averigüen la razón y al menos déjenla con sus reos, que en esto es la campeona.